خودروهای ناسکار
مسابقات اتومبیلرانی در انواع و اقسام برگزار می‌شوند. یکی از پرطرفدارترین این رشته‌ها مسابقات ناسکار است. در مسابقات ناسکار خودروهایی که در سری تولید قرار دارند استفاده می‌شوند. این خودروها برای آنکه بتوانند با سرعتی در حدود 320 کیلومتر در ساعت برای مدت زمان طولانی حرکت کنند تیونینگ می‌شوند. این تیونینگ موجب می‌شود تا از دل آنها خودرویی بیرون بیاید که تنها از نظر نام و اندکی ظاهر به خودرو اصلی شباهت دارد.
اتحادیه ناسکار قوانین جدید این مسابقات را برای سال 2011 ابلاغ کرده است. تیم‌های ناسکار هفته گذشته در پیست ایندیاناپولیس خودروهای فصل آینده را آزمایش کردند. موتور یک خودرو مسابقه‌ای ناسکار قلب آن است. همه چیز وقتی خوب پیش می‌رود که موتور خوب کار می‌کند. در مسابقات ناسکار موتورها نباید بیشتر از 8 سیلندر داشته باشند.
موتورهای V8 به نماد خودروهای آمریکایی تبدیل شده‌اند و ناسکار نمی‌خواهد در این مورد سنت‌شکنی کند. موتورهای ناسکار در فصل آینده نباید حجم بیشتری از 5600 سی‌سی داشته باشند. قدرت موتور خودرو ناسکار بسیار شگفت‌انگیز است. این موتور می‌تواند 750 اسب‌بخار قدرت تولید کند. این موضوع زمانی جالب می‌شود که بدانیم خودروهای هم خانواده ناسکار در مدل شهری بین 200 تا 250 اسب‌بخار قدرت دارند.اما رکورد قدرت موتور ناسکار فعلاً در اختیار یک تیم از ایالت فلوریدا است. آنها توانستند در سال 2008 میلادی قدرت موتور ناسکار را به 846 اسب‌بخار برسانند. البته آنها نمی‌توانند با این قدرت در مسابقه شرکت کنند چرا که قوانین محدوده 750 اسب‌بخار را مجاز اعلام کرده است.
سرعت
در ناسکار سرعت حرف اول و آخر را می‌زند. تنها کسی می‌تواند در ناسکار به پیروزی برسد که بتواند برای مدت زمانی در حدود 4 ساعت سریع حرکت کند. سرعت 300 کیلومتر در ساعت سرعتی معمول در مسابقات ناسکار است. اما بالاترین سرعتی که تاکنون در یک مسابقه ناسکار به ثبت رسیده به جف گوردن تعلق دارد. سایت رسمی این مسابقات این رکورد را در سال 2006 ثبت کرده و عدد آن 368 کیلومتر در ساعت است.
در آن زمان خودرو گوردن بسیار خوب تیونینگ شده بود و جریان باد موافق نیز توانست کمک زیادی به این راننده بکند. گوردن این رکورد را در شرایطی به دست آورد که توانسته بود فاصله زیادی با رانندگان ایجاد کند و به همین دلیل خطری او را تهدید نمی‌کرد. در برخی منابع غیر‌رسمی رکورد سرعت در ناسکار به نام پاول تریسی و آن هم به میزان 413 کیلومتر در ساعت ثبت شده که کاملاً مشخص است چنین رقمی برای یک خودرو ناسکار نمی‌تواند درست باشد.
مصرف سوخت
مصرف سوخت در یک خودرو ناسکار به هیچ عنوان با یک خودرو مشابه و هم نام آن در شهر قابل مقایسه نیست. خودرو
ناسکار یک اژدهای سیری‌ناپذیر است. یک خودرو ناسکار در هر 100 کیلومتر به
طور متوسط 58 لیتر بنزین مصرف می‌کند. این در حالی است که خودرو هم نام آن
در خیابان تنها 10 لیتر سوخت در هر 100 کیلومتر می‌سوزاند. یک شورولت
ایمپالا شهری هر گالن آمریکایی بنزین را که معادل 3.7 لیتر است در نیم ساعت
می‌سوزاند این در حالی است که یک شورولت ایمپالا ناسکار برای سوزاندن این
مقدار بنزین به تنها 2 دقیقه زمان نیاز دارد.
در
ناسکار باک خودروها در مدت زمان 20 دقیقه تخلیه می‌شود و آنها باید برای
سوختگیری مجدد به پیت استاپ مراجعه کنند. اتحادیه ناسکار آمار جالب توجهی
را در خصوص مصرف بنزین این مسابقات اعلام کرده است.
در
یک مسابقه ناسکار به شرطی که 36 خودرو استارت زده و مسابقه را به پایان
برسانند 818 هزار لیتر بنزین مصرف می‌شود. همچنین در طول مسابقات فصل 2009
ناسکار مجموعاً 7 میلیون و 570 هزار
لیتر بنزین سوزانده شده است. میزان آلودگی این خودروها نیز جالب توجه است.
خروجی دی‌اکسید کربن اگزوز خودروهای ناسکار در طول چهار ساعت مسابقه با
خروجی اگزوز یک بزرگراه در طول 12 ساعت برابری می‌کند.
لا ستیک
در
میان مسابقات اتومبیلرانی بالاترین تعداد مصرف لاستیک به ناسکار تعلق
دارد. حتی بیشتر از مسابقات فرمول یک. این مساله نشان می‌دهد که تایرها از
اهمیت بالایی در ناسکار برخوردار هستند. به دلیل آنکه خودرو ناسکار مدت
زمان زیادی را در سرعت بالا حرکت می‌کند از لاستیک‌هایی استفاده می‌شود که
چسبندگی بالایی دارند. به همین دلیل نرم‌تر از لاستیک‌های فرمول یک هستند و
سرعت بالا و حرارت ایجاد شده موجب ساییده شدن سریع آنها می‌شود. هر خودرو
ناسکار در جریان یک مسابقه کامل دست کم به 40 حلقه لاستیک نیاز دارد. این
به معنی آن است که آنها در طول مسابقه 10 بار لاستیک‌ها را تعویض می‌کنند. البته در روزهای بارانی این رقم کمتر می‌شود.
قیمت
هر حلقه لاستیک مناسب مسابقات ناسکار 400 دلار است. به این ترتیب هر تیم
برای هر مسابقه هزینه تایری برابر با 16 هزار دلار را متحمل می‌شود. زمانی
که هزینه نیتروژن مایعی که تایرها با آن پر می‌شوند را اضافه می‌کنید این
هزینه از 20 هزار
دلار در هر مسابقه نیز فراتر می‌رود.عملیات تعویض لاستیک و سوختگیری در
ناسکار توسط یک تیم پیت استاپ هفت نفره انجام می‌شود. آنها این کار را در
مدت زمان 12 تا 14 ثانیه انجام می‌دهند که اگر چه زمان کمی است اما تقریباً
دو برابر زمانی است که یک تیم پیت استاپ فرمول یک همین کار را انجام
می‌دهند.
یک حقه انحصاری
اگر
خوب به مسابقات ناسکار دقت کرده باشید خودروهایی را می‌بینید که سپر به
سپر یکدیگر حرکت می‌کنند. آن هم با سرعت‌های بالاتر از 250 کیلومتر در
ساعت.این کار می‌تواند خطرات زیادی به همراه داشته باشد.
آنها
با فاصله کمتر از 10 سانتی‌متر از هم حرکت می‌کنند و یک اشتباه کوچک در
خودرو جلو می‌تواند برای تمام قطار خودروها دردسر ایجاد کند. این یک حرکت
انحصاری در ناسکار است که هیچ یک از دیگر انواع مسابقات اتومبیلرانی آن را
انجام نمی‌دهند. اما رانندگان ناسکار چرا این ریسک را به جان می‌خرند؟ آیا
همه ماجرا برای خوشایند تماشاگران است؟ به طور یقین این‌گونه نیست.
آنها
برای غلبه بر نیروی درگ این کار را انجام می‌دهند. نیروی درگ بزرگترین
دشمن راننده در مسابقه ناسکار است. زمانی که یک خودرو بدون فاصله موثر به
خودرو جلویی خود می‌چسبد از خلاء ایجاد شده توسط او استفاده می‌کند. به این
ترتیب دیگر نیازی به شکافتن جریان هوای رو به روی خود ندارد. به بیان بهتر
جریان هوایی وجود ندارد که آن را بشکافد. این نوع حرکت برای خودرو اول صف
نیز مفید است. چرا که چسبیدن یک خودرو به پشت آن باعث می‌شود تا فضای خالی
پشت آن پر شده و جایی برای تشکیل گره آیرودینامیکی و آشفتگی هوایی باقی
نماند.
زمانی
که خودروهای ناسکار با فاصله اندک قطار می‌شوند جریان هوا از روی آنها به
راحتی عبور می‌کند. به بیان ساده هوا را دست به دست به عقب منتقل می‌کنند.
آزمایش‌ها نشان داده است زمانی که دو خودرو ناسکار با یکدیگر دست می‌دهند
11.2 کیلومتر در ساعت به سرعت آنها اضافه می‌شود بدون آنکه مصرف سوخت آنها
بالاتر برود.
گرما و گرانش
رانندگی
در ناسکار یکی از دشوارترین انواع رانندگی در مسابقات اتومبیلرانی به حساب
می‌آید. این رانندگان به طور پیوسته با نیروی گرانش بالاتر از حد معمول و
گرمای بسیار زیاد داخل کابین ناسکار در حال دست و پنجه نرم کردن هستند.
راننده
ناسکار برخلاف راننده فرمول یک نیروی گرانش را از جانب ترمز و
شتاب‌گیری‌های ناگهانی تجربه نمی‌کند بلکه نیروی گرانش در پیچ‌ها یا به
اصطلاح ناسکار در کرنرهای پیست به راننده وارد می‌شود. پیست ناسکار داری دو
پیچ بزرگ است. ورود و خروج به پیست‌ها نیروی گرانشی برابر با 3 Gرا به راننده وارد می‌کند. چون سرعت زیاد است راننده مدام در حال ورود و خروج به این دو پیچ است.
برای آنکه این فشار را بهتر متوجه شویم مثالی می‌زنیم. راننده‌ای را تصور کنید که 200 پاوند
یعنی در حدود 91 کیلوگرم وزن دارد. این راننده زمانی که در معرض نیروی
گرانش 3 جی قرار می‌گیرد وزن خود را در حدود 600 پاوند یعنی چیزی در حدود
273 کیلوگرم احساس می‌کند. گرمای درون کابین نیز بسیار زیاد است.بخش زیادی
از حرارت موتور و اگزوز به داخل کابین منتقل می‌شود. گرمای داخل کابین
ناسکار گاهی به 60 درجه سانتیگراد نیز می‌رسد. رانندگان برای غلبه بر این
گرما از لباس‌های چند لایه مخصوصی استفاده می‌کنند.
پیست
مسابقات
ناسکار دارای ساده‌ترین پیست در میان مسابقات اتومبیلرانی است. مسیر معمول
در ناسکار شباهت زیادی به پیست‌های دو و میدانی دارد. با این تفاوت که طول
یک پیست دو و میدانی در حدود 400 متر است اما این پیست در ناسکار برابر با
2.5 مایل یا 4 کیلومتر است.
پیست
ناسکار در قسمت‌های دارای پیچ به صورت شیب‌دار با زاویه رو به داخل ساخته
می‌شود تا خودروها بتوانند به حرکت سریع خود ادامه دهند. اگر این طراحی
وجود نداشته باشد یا خودروها باید با رسیدن به پیچ سرعت خود را به میزان
بسیار زیادی کاهش می‌دادند و یا نیروی گریز از مرکز آنها را از پیست به
بیرون پرتاب می‌کرد.
منبع :سایت اسپید لاین
بسیار ممنون از اطلاعت مفیدتون
دست شما درد نکنه و خسته نباشید.